Mijn tweede eerste schooldag | Deel II
Ik staar het donker in, bijtend op mijn lip om zo te proberen mijn tranen binnen te houden. Niet huilen, schreeuw ik in mezelf, je zit in de trein. Huilen doe je straks thuis maar. Om mijn verhaal kwijt te moeten appte ik met vriendin A en eenmaal gezegd hoe het was app ik naar haar dat ik half zit te huilen in de trein. Twee seconden later gaat mijn telefoon en zit ik toch echt te huilen, in de trein.
Ik was er echt klaar voor om weer naar school te gaan. Ik had zin om nieuwe dingen te leren want na 1,5 jaar geen college’s te hebben gehad wilde ik wel weer eens van iemand anders de stof horen in plaats van altijd maar zelf bezig te zijn.
Ik wist dat ik in een nieuwe groep terecht zou komen maar had er alle vertrouwen in dat het me wel zou lukken. Ik had tenslotte zo veel geleerd over mezelf tijdens mijn stage. Maar dit zelfvertrouwen is snel weg. Alles in mij wil wegrennen uit de collegezaal. Ik voel me verloren. Ik wil terug naar mijn veilige plekje op kantoor waar ik gewoon aan het werk kan.
Overal om me heen zitten mensen met elkaar bij te praten over stage. Er worden opmerkingen gemaakt over geknipte haren en ook recente relatiestruggles komen aan bod. In mezelf gekeerd begraaf ik me in mijn laptop om wat dingen te doen voor Huis van Belle.
Als de colleges eenmaal beginnen stort ik al mijn aandacht daarop en maak ik druk aantekeningen. Ik doe er alles aan om mijn vervelende gevoel kwijt te raken maar hoe verder in de dag hoe eenzamer ik me voel. Ik ben ontzettend blij dat ik naar huis mag.
——
Dit was het laatste deel over mijn tweede eerste schooldag. Ondertussen zijn we al een aantal weken verder. Ik zal snel een update schrijven hoe het nu gaat!