Recensie | The Red Ribbon – Lucy Adlington
Afgelopen zondag begon ik in dit boek en het was direct raak. Dit is een boek waar ik graag over zou willen praten met mensen. Nu stond er voor vandaag een recensie gepland, dus een beter moment kon niet. Dus ik vertel je graag meer over The Red Ribbon en geef je mijn mening over het boek.
over The red Ribbon
The Red Ribbon (of Het Rode Lint) is een historische Young Adult die het verhaal van Ella vertelt. Ella komt terecht in het kamp Birchwood ofwel Auschwitz-Birkenau. De 14-jarige Ella begint op haar eerste dag in het kamp als naaister te werken en maakt de mooiste jurken voor hooggeplaatste Nazi’s van het kamp. De jurken helpen haar te overleven in het kamp, samen met Rose die ze ontmoet in het naaiatelier. Op een dag krijgt ze een rood lint wat symbool staat voor hoop en een toekomst na het kamp.
mijn mening
Dit boek stond al maanden in mijn kast. Ik had het meegenomen uit de bieb maar elke keer waren er andere boeken die ik liever wilde lezen. Tot afgelopen zondag. Ik koos de boeken uit die ik deze week wilde lezen en bedacht dat ik nu eindelijk eens een keer in dit boek zou beginnen. Het is geen heel dik boek en omdat het Young Adult was had ik bedacht dat het ook niet zo heel moeilijk zou zijn om te lezen. Mijn leestempo in het engels is bijna gelijk aan mijn Nederlandse leestempo maar toch ga ik nog steeds liever voor een dunner boek als ik engels lees.
Het verhaal zelf vond ik heel mooi. De auteur heeft er voor gekozen om geen gebruik te maken van specifieke landen, regimes en geloof. Door het verhaal heen kom je er wel achter waarom de personages in het kamp zijn maar ik vind het heel tof om juist een keer een boek zonder specificaties te lezen. Er zijn heel veel oorlogsromans waarbij het wel specifiek wordt genoemd en dat is helemaal niet erg maar het een keer zo te lezen vond ik heel bijzonder. Het is geen waargebeurd verhaal maar een aantal details komen wel overeen met hoe het echt was in het kamp.
Zijn er ook negatieve dingen aan het boek? Alleen een paar kleine dingen. Zo is het boek niet opgedeeld in hoofdstukken maar in 6 verschillende “delen”. Elk deel gaat over een specifieke jurk en verteld het verhaal daar om heen. Ik vond dat op het begin best wel vervelend. De delen zijn wel opgedeeld in paragrafen maar toch leest het anders. Waar je normaal gesproken er voor kiest om een hoofdstuk te lezen moest ik in dit boek op soms hele onlogische momenten stoppen.
Een ander punt waar ik niet heel erg enthousiast over ben is het einde van het boek. Het kwam bij mij niet helemaal geloofwaardig over. Aan de ene kant jammer, want het einde van een boek bepaald toch wel een beetje je gevoel van het boek dus ik heb er wel even van gebaald. Maar aan de andere kant vond ik de rest van het verhaal wel heel mooi en probeer ik die gedeeltes maar te onthouden.
Lees jij graag oorlogsromans?
17/04/2020 @ 07:36
O, dit is het boek waar je over appte 😉 Lijkt mij inderdaad heel irritant als er geen hoofdstukken inzitten. En ongeloofwaardige eindes zijn jammer, want hoe goed het boek verder ook was, je zit er altijd mee in je maag 😉 Wel goed dat je je focust op het positieve. Je maakt me trouwens wel nieuwsgierig naar dit boek 🙂
29/04/2020 @ 14:13
Ja ik moet echt onthouden dat de rest van de inhoud van het boek heel goed was, dan blijf ik positief over het boek! Ik ben ook wel benieuwd wat jij er van zou vinden!