Zijn wie je bent met wat je hebt – therapie

therapie, acceptatie, Anna Laura, Lifewithanchors, persoonlijk, gezondheid, fibromyalgie

In december schreef ik een introductie van deze serie. Een serie waarin ik je meeneem in mijn reis naar de acceptatie van mijn ziekte fibromyalgie en de lessen die ik leerde en nog steeds leer. Vandaag neem ik je mee in mijn reis van therapie.

Ik vond het een mooi moment om te schrijven over de therapie omdat ik na 2 jaar therapie klaar ben. Afgelopen week kreeg ik op eens te horen dat ik klaar was. Een bijzonder moment en vond het wel weer tijd dat ik weer verder ging met mijn serie.

Toen ik de diagnose fibromyalgie kreeg bij de Neuroloog werd mij aangeraden om naar Cesartherapie te gaan. Cesartherapie is een oefentherapie maar niet zoals een fysiotherapeut. Bij de fysiotherapeut wordt er gericht gewerkt aan een gedeelte van het lichaam terwijl er bij Cesar gewerkt wordt aan het hele lichaam. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten maar ik ging er heen omdat het was aangeraden en ik wel wat wilde gaan doen.

Ik begon met een wekelijkse afspraak waarbij ik besprak waar ik tegen aanliep en ook mijn gevoelens kon ik er kwijt. Samen met mijn therapeute ging ik aan de slag met oefeningen en ging ik werken aan doelen. Zo kon ik bijvoorbeeld op een gegeven moment nog maar 5 minuten wandelen en dat wilde ik graag veranderen. Door op te bouwen kon ik na een paar maanden 45 minuten lopen. Maar niet alleen oefeningen en doelen werden besproken. Een groot deel van mijn therapie ging over positiviteit en de verandering in mijn gedachtenwereld. Ik was een meisje met veel negatieve gedachten en had ontzettend veel moeite met de omgang van mijn pijn.

Ik leerde handvaten om goed om te gaan met mijn energie en mijn gedachten over mijn pijn. Afleiding werkt ontzettend goed om niet te focussen op de pijn en al na een jaar was er zo’n groot verschil. Ik kon heel veel positiever denken en mijn pijn leek een groot gedeelte naar de achtergrond zijn gegaan doordat ik zorgde dat ik er veel minder aandacht aan schonk en afleiding zocht op de momenten dat ik meer pijn had.

Nu 2 jaar later ben ik klaar. Het laatste wat mijn therapeute wilde was lichaamsbeweging en nu ik weer aan het hardlopen ben was het voor haar klaar. Zij had haar doel bereikt en ik uiteindelijk ook. Voor mij was therapie ontzettend fijn en het heeft mij heel erg geholpen. Ik zeg niet dat het voor iedereen helpt maar als je met zoiets als ik loop ga het gewoon is proberen, wie weet levert het je wat op!