Zelfverzekerdheid op hakken
In mijn dagelijkse leven loop ik vrijwel altijd op Allstars. Lopen fantastisch en passen ook wel bij mijn manier van kleden. In de winter wissel ik ze om voor een paar leren laarsjes omdat het dan toch wel erg koud is. Op zondag als ik vaak wat gekleder ben draag ik ballerina’s of sinds vorig jaar kerst een paar blauw leren hakken.
Gisteren toen ik naar TedxEde ging besloot ik een mooi, net jurkje aan te trekken en daar voor de gelegenheid m’n hakken bij aan te trekken. Spannend vond ik dat wel want zou ik het gaan volhouden?
Net na half 8 donderdagochtend glij ik in m’n schoenen en haast me naar de bushalte, net als altijd eigenlijk. Half rennend half lopend ga ik door de straten van m’n woonplaats en het gaat me eigenlijk vrij goed af.
Eenmaal op Utrecht Centraal heb ik ruim de tijd om nog wat boodschappen te halen en loop ik richting de Hema en Etos. Terwijl ik daar heen loop voel ik mijn houding veranderen. Mijn rug wordt rechter, m’n schouders wat naar achteren en m’n kin gaat omhoog. Een niet zo bekend gevoel van zelfverzekerdheid gaat door mijn lichaam. Ik voel me krachtig en sterk.
De hele dag door als ik aan het lopen ben voel ik die zelfverzekerdheid. Ik voel me niet onzichtbaar maar en op het event wordt ik zelfs aangesproken. Dat is nieuw!
Terug naar het station lopend komt het idee van deze blog. Zelfverzekerdheid op hakken. Want ik ben vandaag wat uit mijn schulp gekropen. Legde contact met een complete vreemde voor mij (die mij trouwens ook direct toevoegde op Facebook) en regelmatig kwam het besef dat ik een glimlach op m’n gezicht had.
Het was een goed idee om die hakken aan te trekken. M’n voeten waren er minder blij mee maar die pijn was snel vergeten toen ik bedacht wat ik allemaal had gekregen die dag.
Dus de volgende keer dat ik naar een spannend event moet of iets moet doen waar ik niet zo zeker over ben trek ik m’n hakken weer aan. Want zelfverzekerdheid op hakken voelt eigenlijk best wel goed!