Au Pair | herinneringen & gedachtespinsels #3 – Een jaar in een pandemie

, 2 Comments

Af en toe schrijf ik een blog om terug te blikken op mijn tijd in Engeland. Het zijn vooral de “grote momenten” die heimwee triggeren en die mij extra veel aan Engeland laten denken. Zo ook deze tijd. Iets langer dan een jaar geleden gingen we in lockdown. Vandaag kijk ik met je terug op die eerste paar weken.

handen wassen

Halverwege maart begon het ongeveer. In Nederland nog zelfs wat eerder dan in Engeland. We moesten vooral handen wassen en wat meer afstand houden. Maar elke dag werd het nieuws anders en begonnen dingen te veranderen. Ik vond die veranderende situatie lastig, vooral ook omdat het niet duidelijk was wat er allemaal zou gaan gebeuren en hoe lang alles zou gaan duren. Toen alles steeds meer serieus werd begon ik behoorlijk in paniek te raken. Ik was “alleen” in Engeland en de ‘wat als’ vragen kwamen elke dag naar boven. De vraag of ik terug moest naar Nederland kwam ook naar boven. Maar diezelfde avond besloot ik niet naar Nederland te gaan. Ik wist dat mijn plek in Engeland was en dat ze mij nodig hadden.

scholen dicht

En toen ging alles ineens heel vlug. De scholen gingen dicht en we begonnen met thuisonderwijs, voorzover dat ging. In plaats van halve dagen werd mijn werktijd verdeeld over over de dag en was ik veel meer en anders aan het werk. En hoewel in Nederland nog best veel mocht, mocht er in Engeland zo goed als niets. Geen bezoek (niet binnen en ook niet buiten), een wandeling per dag en elke winkel en restaurant ging dicht. De paar vriendschappen die ik voorzichtig aan het opbouwen was kwamen stil te staan en alles ging online. Die eerste paar weken waren moeilijk. Maar er waren gelukkig ook mooie dingen.

online

Alles ging online. De kerk, mijn small group (bijbelstudiegroep) en alle andere dingen die je maar voor kunt stellen. Zoom werd geinstalleerd om mijn computer en dat was lange tijd een van de meest gebruikte apps op mijn laptop. Een van de mooie dingen uit deze tijd was de start van de Au Pair chats. Toen we allemaal voelde dat er wat aan zat te komen kreeg ik het idee om als au pairs via Zoom contact te gaan houden. Tot die tijd werd er regelmatig afgesproken onderling maar omdat ik wat verder in Engeland woonde lukte mij dat vaak niet. Zo kende ik dus eigenlijk niemand. Maar de Au Pair chats gingen van start en elke week spraken we af. We waren eigenlijk altijd met een vast groepje en was ontzettend gezellig. We speelden online spelletjes en stelden elkaar vragen om iedereen beter te leren kennen. Nu een jaar later spreek ik deze meiden nog steeds en ben ik heel blij met deze bijzondere vriendschappen!

ziek

Een van de spannendste dingen van die eerste paar weken was toch wel het feit dat ik ziek werd. Begin april kreeg ik alle symptomen van Covid. Niet heel heftig, maar erg fijn was het niet. Ik was blij met mijn astmamedicatie want die had ik hard nodig en ik voelde vooral niet goed. Of ik het ook daadwerkelijk heb gehad is nog steeds de vraag. Omdat er niet tot nauwelijks werd getest ga ik het misschien wel nooit zeker weten. Voor nu gaan we er maar gewoon van uit. Ik ben veel ziek geweest in Engeland maar toen ziek zijn was echt niet leuk.

Een jaar later leven we nog steeds met een pandemie. Het is gek om na te denken hoe we allemaal dachten dat het waarschijnlijk met een paar weken wel gedaan zou zijn. Au Pair zijn ten tijde van een pandemie is iets bizar. Dingen die ik had willen doen gingen niet, maar aan de andere kant ben ik heel blij en dankbaar met dat wat ik heb mogen doen in die tijd. En voor de rest van mijn leven heb ik leuke verhalen.

Hoe kijk jij terug op die eerste paar weken?