Persoonlijk | Coronavirus & Au pair
Het Coronavirus, je kan er niet meer omheen. Het maakt niet uit welke app je opent op je telefoon of welke website je bezoekt je komt er iets over tegen. En ook ik schrijf er vandaag iets over. Ik heb er lang over getwijfeld maar wil jullie toch een kijkje geven in wat er bij mij nu gebeurt en hoe het voor mij persoonlijk is.
Lange tijd was het hele virus niet in beeld. Het leek wel dichterbij te komen maar veel zorgen maakte ik me er niet echt over. Totdat het eerste geval in Nederland was en er vanaf toen bijna dagelijks gevallen bij kwamen. Er kwamen basis maatregelen maar het leven leek gewoon verder te gaan. Hier in Engeland waren er ook gevallen maar op de een of andere manier kreeg ik daar maar weinig van mee.
Tot afgelopen donderdag. De aantallen stegen dagelijks ontzettend hard en na de persconferentie op donderdagmiddag veranderde er heel veel. Hier in Engeland ging en gaat het nog niet zo hard maar ik merk vooral dat wat er in Nederland gebeurt mij heel erg aangrijpt. Maandag start Nederland met dichtte scholen en aan het einde van de dag wordt ook hier in Engeland verteld zoveel mogelijk thuis te blijven en afstand te nemen van sociale plekken.
Het hele weekend was ik al behoorlijk van slag geweest en er waren momenten dat het me behoorlijk aan vloog. Het hele idee van een virus wat ontzettend besmettelijk is, waar weinig tot geen behandeling voor is en zo veel onzekerheid. Maandagavond werd me echt allemaal even te veel. Ik ben “ver” van huis en kan dus niks betekenen voor mijn familie en wat nu als er thuis wat gebeurt? Wat nu als er iemand ziek wordt? Maar ook wat gaat er hier in Engeland gebeuren. Op het moment zijn de scholen nog niet dicht maar ik stel me zo voor dat dit aan het einde van de week ook gaat veranderen.
Ik sprak over alles wat me bezig hield met mijn gastmoeder. Zij begreep mijn angsten en vragen helemaal en stelde zelfs voor dat ik naar huis kon gaan als ik dat graag zou willen. Daar heb ik wel even over nagedacht maar weet je, als ik nu naar huis zou gaan dan zou ik gaan omdat ik bang ben. En ik ben ook niet voor niks in Engeland want ik heb hier een baan. Een baan die juist nu heel hard nodig is.
Op het moment werk ik nog gewoon mijn normale aantal uren maar op het moment dat de scholen dicht zullen gaan ben ik juist hard nodig en gaat mijn werk gewoon door. En dat is eigenlijk ook maar goed ook. Het zorgt voor afleiding en geeft structuur.
En die angst? Die is niet weg, maar ik doe er alles aan om elke keer als het me aanvliegt alles maar weer over te geven aan God en mijn leven en zorgen in Zijn handen te leggen. Want terwijl alles onzeker is blijft er een ding wel zeker en dat is dat God mij en jullie geen moment zal loslaten.
Liefs, Anna Laura
18/03/2020 @ 07:35
Lieve Anna Laura, wat goed en dapper dat je hier zo open over bent❤ Ik denk veel aan je en vind het zo knap dat je die keuze hebt gemaakt! Heel veel respect voor je, ben hartstikke trots op jou!
Enne, ik luister nu regelmatig naar dit lied: Als g’in nood gezeten. Vooral deze zin: Schoon g’in’t verdriet, nergens uitkomst ziet: groter dan de Helper, is de nood toch niet’.
18/03/2020 @ 10:00
Goede beslissing! In Nederland ben je wel dicht bij je familie, maar heb je niets te doen. In Engeland hebben ze je nodig, en heb je iets te doen. En wie weet, is in de zomer alles weer normaal. En bedenk wel, niet iedereen wordt ziek. De media maken je eerder ziek als dat virus zelf! Blijf dapper daar, en geniet het voorjaar! Succes!