Recensie | Een nieuw begin – Ellie Dean

Een groot gedeelte van mijn gelezen boeken bestaat vaak uit oorlogsromans. Het is een interessant sub-genre en meestal zijn de boeken ook goed. Toen ik ontdekte dat er boeken zouden komen van een nieuwe auteur voor mij was ik heel nieuwsgierig. Ondertussen heb ik het eerste boek gelezen en vandaag schrijf ik een recensie over Een nieuw begin van Ellie Dean.

Over Een nieuw begin

Engeland, 1939. Als de oorlog uitbreekt worden duizenden Londense kinderen op het platteland in veiligheid gebracht. De 16-jarige Sally en haar kleine broertje Ernie, die na zijn herstel van polio niet goed meer kan lopen, komen terecht in Cliffehaven, een kustplaatsje in het zuiden. Daar aangekomen wil niemand hen in huis nemen en dreigen ze van elkaar gescheiden te worden, of erger nog, teruggestuurd naar Londen. Tot de moederlijke Peggy Reilly hen onder haar hoede neemt. Sally en Ernie krijgen een kamer in haar pension en worden liefdevol opgenomen in Peggy’s chaotische gezin.
Na alle ontberingen van hun jeugd in Londen, met een moeder die aan de drank is en een vader die nooit thuis is, is Beach View House een oase van rust. Sally vindt een baan om Ernie’s medicijnen te kunnen betalen en alles lijkt beter te gaan. Maar dan komt hun moeder hen achterna gereisd en wordt hun fragiele nieuwe leven ruw verstoord…

Mijn mening

Vanaf de eerste bladzijde werd ik in het boek gezogen. Er zit een goed tempo in het verhaal waardoor ik maar bleef lezen. Volgens Goodreads deed ik twee dagen over het boek, maar volgens mij heb ik het boek dezelfde dag nog uitgelezen.

Het boek heeft best wel wat karakters, maar het is niet vervelend. Ik raakte in elk geval niet in de war. Ook de setting van het boek is heel leuk. Als grote liefhebber van Engeland vind ik het heerlijk om te lezen over kleine stadjes in Engeland en dit boek vindt plaats in een klein kustplaatsje. Het plaatsje wordt duidelijk beschreven waardoor je echt een duidelijk beeld krijgt van de plaats.

Veel oorlogsromans gaan vaak over echt de oorlog zelf met gevechten etc. Dit boek is ook echt wel een oorlogsroman maar geeft je meer een beeld vanuit het oogpunt van de burger. Hoe was het om elke keer weer naar de schuilkelder te moeten, maar ook over de keuze als ouder om je kinderen ergens anders heen te sturen zodat je zeker weet dat ze veilig zijn.

Ik heb echt genoten van het boek en ben heel blij dat dit nog maar deel 1 is in een serie van 18 boeken. Over een tijdje komt deel 2 uit en ik ben heel benieuwd of alle delen vertaald gaan worden naar het Nederlands. Anders ga ik gewoon lekker verder in de engelse boeken.

Lees jij wel eens oorlogsromans?